The beginning of darkness...

ik loop.. en loop... ik zie een vagen schaduw voor me... het loopt, en komt langzaam dichterbij.. ik kan niet zien wat het is... dat komt door de mist die er elke ochtend en avond is...als hij voetje voor voetje, dichterbij komt, besef ik steeds een beetje meer... dat het een....een... 'BEER IS!!!' ik spande mijn spieren, spring opzij en ren zo hard als ik kan het bos is.. maar het was te laat...laat ... laat... laat... ik kneep mijn ogen dicht voor nog meer concentratie, maar niks hielp.. de beer, was sneller.. hij pakten me, zette zijn schrepen klauwen in mij, en rende dieper het bos is..in de richting van het ravijn... ik was hopeloos... ik kon niks doen. ik zag de druppels bloed op de grond vallen... ik voelde niks meer, alleen de pijn... 5 minuten later waren we bij het ravijn... hij gooide me op de grond, net, op het randje... ik wou opstaan, of luidt hinniken, maar ik had geen kracht... 'h-hiii' hinikten ik nog, maar dat maakten niks uit... was cyclone hier maar... ik zag alles wazig worden... machtenloos sloot ik mij ogen...